Eeuwige roem

Het sneeuwt, het is wit en koud en kinderen hier in de buurt worden weer speels. Ook grote kinderen, want vanaf ons balkon hebben we zicht op een héle grote parkeerplaats waar de autobezitters het enorm naar hun zin hebben met hun voiture in de sneeuw. Pas op voor de lantaarnpaal! ...Oeh dat ging net goed.

Ik zit binnen, aan mijn scriptie en wens vurig dat ik nooit meer een scriptie hoef te schrijven. Of in ieder geval een scriptie waar een leuk onderzoek aan vooraf gaat. Een experiment bijvoorbeeld waarbij echte mensen komen die ik ga onderzoeken. En dan niet op geneeskundige kwaaltjes, nee: veel leuker! Bijvoorbeeld of het kijken naar een bepaald televisieprogramma andere attitudes ten opzichte van immigranten tot stand kan laten komen óf hoe je in een grote organisatie het best veranderingen door kan voeren wanneer de werknemers protesteren, bij TNT bijvoorbeeld.
(je moest eens weten, ik moest dit stukje net vier keer opnieuw typen, omdat mijn laptop besloot om alle tekst te verwijderen. Gelukkig had ik het allemaal in mijn hersenen gepint). Nog dommer; want het conceptbericht was wel opgeslapen bedenk ik me nu. Dat doet blogspot elke minuut zo'n beetje. Voor mensen met een laptop zoals ik heb. :S

Ik wil mijn scriptie samen met Daisy doen. Ik hoop dat dat kan. Sleuren we elkaar er wel doorheen. Het is volgens mij alleen niet écht gebruikelijk.
Ik wil stiekem eeuwige roem met mijn scriptie. Ik wil zo'n scriptieprijs winnen en in de krant komen (NRC en de Volkskrant) en dan van het geld keihard op vakantie gaan voor een paar maanden. Ik ga er heus niet nóg een onderzoek voor doen hoor. Eeuwige roem betekent natuurlijk wel hard werken.. en daar moet ik dan nu al voor oefenen....
Wish me luck!

Wat moet ik kiezen??

Gisteravond had de uni een Masteravond georganiseerd: een voorlichtingsavond.
De koffie en thee was gratis, dus ik ging samen met Daisy (een vriendin van de studie) even kijken. Ja super saai natuurlijk, maar wel goed dat ik ben gegaan. Want wat blijkt? (is het dom dat ik dit niet wist?:) een Master is een heel eigen opleiding, het hoort niet eens per se bij de bachelor! Natuurlijk, je komt veel basisdingen vanuit de bachelor tegen, maar het is echt een eigen opleiding van een jaar.

Communicatiewetenschappen heeft 4 'tracks', waaronder politieke communicatie en corporate communicatie. De laatste track lijkt mij het leukst. En dat is waar het om gaat, volgens die vrouw die daarover stond te vertellen. Toch kom ik steeds meer studenten tegen die helemaal geen master gaan volgen. Redenen? Geldgebrek, geen keuze kunnen maken voorlopig en eerst willen werken, geen interesse om verder te studeren, reizen. Noem het maar op.
Ik vraag me heel erg af in hoeverre een werkgever kijkt of de sollicitanten een master hebben gevolgd. Maakt het dan eventueel nog uit welke richting? Wordt daarnaar gekeken? Of gaat het alleen om het niveau van opleiding dat daaruit te interpreteren is...
Ik vind het erg lastig. Het voelt alsof ik geen volledige opleiding heb gedaan als ik geen Master heb gevolgd. Maar stiekem wil ik ook reizen, geld verdienen (en uitgeven!!!!) en chillen. Maar dan denk ik: johh, nog één jaartje. Als dat is wat een werkgever wil; prima. Let wel: een tweede master is tegenwoordig niet meer mogelijk, dankzij de vernieuwde regel dat je dan instellingscollegegeld moet betalen. Dus eenmaal gekozen, staat het vast dat het de enige Master is die ik ooit zal doen.

Dat waren mijn hersenspinsels van vandaag. Ik hoor het GRAAG als iemand hier even met mij over wil sparren.  :) Tralalalala!

De elfstedentocht

Dat zegt me helemaal niks he? Die elfstedentocht. Ik wist niet eens dan Hulsebosch die had gewonnen in '97. (Oh nee hij was 2e, geen zin om te Googelen hoor, maar wie was er dan 1e?) Zie je: geen idee.
Ik kom uit '88, dus qua leeftijd had ik er de interesse niet naar, maar hier in de buurt leeft dat toch ook helemaal niet? Of is dat alleen zo, omdat die tocht na '97 niet meer is gereden? En als er nu wel een tocht zou worden gereden in '10 of '11, zou hier dan ook de boel 'op z'n kop staan'? Nemen mensen dan vrij om voor de buis te zitten of om daar in de kou te blauwbekken?
Wat je misschien al merkt aan mijn reactie, is dat ik persoonlijk niet sta te springen en te wachten tot er een tocht wordt gereden. Maar dit neemt niet weg dat ik wel van mening ben dat de nummers één en twee van '97 in ieder geval mee zouden moeten kunnen rijden. Ze blijken echter niet ingeloot.
Damn, er is nog een maximaal aantal mensen dat die bloody tocht MAG rijden ook. Wat is daar de reden van? Breekt het ijs als er tien meer meerijden, of 20/100? Of is het organisatorisch niet haalbaar wanneer er meer dan 20.000 (?) mensen meerijden.


Ik weet nog wel dat mijn Friese huisgenootje in Amsterdam ook altijd licht euforisch werd als het weer begon te vriezen, omdat er dan misschien wel 'een tocht gereden kon worden', net zo goed als mijn Brabantse huisgenootje een dol-dware carnavalvierder was. ZO zie ik het dan ook nog eens: ik beschouw dit soort evenementen als regio-gebonden parties.
Nu even met mijn wetenschappelijke bril op:
'Oooooh wat interessant, zo'n tocht. Kan Unox weer fijn sponsoren. En ooooh in hoeverre treden er effecten op bij de werknemers bij Unox bij de sponsoring van zo'n evenement en zijn daar nog verschillen in van mensen uit de omgeving Friesland-Groningen en/of Zuid Holland-Zeeland?'


En nu ga ik weer Harry Potter lezen. :)

Een.. debiel?

 

Tadaa! Ik ben nu blonder dan ik ooit geweest ben.

Ik weet eigenlijk alleen niet waarom dat zo'n big deal moet zijn. Ik voel me helemaal niet anders.
Alhoewel: in de winkelstraat vanmiddag in Noordwijk aan Zee maakte een man wel een heel obsceen gebaar met zijn tong in zijn mond. Maar dat was niet wat jullie nu allemaal denken wat het is.
Hij deed zijn tong, zeg maar, bollend in zijn onderlip. Dit is heel lastig verbaal uit te drukken. Het gebaar wordt door de lama's gebruikt om een debiel te immiteren. Snappie?
En toen dacht ik eerst van: wat betekent dat? En was dat echt naar mij? Ik keek om me heen, maar het antwoord op die tweede vraag was onmiskenbaar; 'ja'. En wat het betekent, tja, daar ben ik nog steeds niet over uit!

Lars heeft me vanavond meer geleerd over het verschil tussen een debiel, een imbeciel en een idioot. Geen grapje. Dat heeft allemaal te maken met het IQ. Nu heb ik mij nooit zo'n zorgen gemaakt om het IQ van mensen. Wel vond ik het altijd frappant dat sommige elitaire leden van de uni het soms hadden over televisieprogramma's die alleen geschikt zouden zijn voor mensen met een IQ beneden de 75. Ik ben benieuwd wat voor een IQ je moet hebben om minimaal de IQ test te kunnen maken VIA DE TV.
Afijn, een debiel heeft een IQ van 50-70. Een imbeciel van 20-50 en een idioot lager dan 20. Tegenwoordig worden deze termen echter niet meer gebruikt, dit is verouderd taalgebruik en sluit ook niet aan bij het huidige tijdbeeld. Wie deze termen nog gebruikt, heeft geen respect voor de persoon achter het IQ. En zo is het maar net.

Maar ik ben dus voor: een IQ-test via de televisie. Ik heb stiekem wel al een beetje vrees.

Illegaal en blond

De versobering heeft toegeslagen. Het einde van de maand nadert met (nasse passen, passende schreden) Ownee: rasse schreden. Dit betekent dat het geld bijna op is.
En ik krijg geen stufi meer. (voor de Noob: studiefinanciering). Dit betekent: superblut tot ik weer salaris ontvang. Maar dit betekent ook: mama die belt of we gezellig komen eten (en altijd nog een grote bak meenemen, aangezien zij kookt alsof ze voor een gaarkeuken kookt). Jammie! Ditmaal: nasi/hete boontjes/gekruid ei/ babi pangdinges en: saté! Dus dat hebben we twee dagen achter elkaar gegeten dit weekend. Héérlijk!

Ik wil graag even terugkomen op de titel van deze blog. Illegaal en blond is natuurlijk een veels te slechte toespeling op de film 'legally blond'. Op de een of andere manier heb ik nog steeds altijd de neiging om na te denken als ik een blog schrijf; alsof het iets voor moet stellen, een supergrappig einde moet hebben en ook een cathy beginning. Terwijl ik eerlijk gezegd helemaal niet die ambitie heb. Ik schrijf gewoon een beetje kunstig: het staat op zichzelf. Weet je wel? Van die kunstenaars die wc potten (ik noem geen namen) tot kunst hebben verheven, omdat het aan het denken zet of gewoon lekker op zichzelf staat.
Ohja ik moet nog terugkomen op de reden waarom ik die slechte titel heb gekozen.

Omdat ik morgen naar de kapper ga..

En mijzelf blond ga laten verven.

Zijn jullie al benieuwd?

Nieuwelingen

Gister in de winkel ving ik flarden op van een gespek tussen, overduidelijk, twee roddeltantes binnen één organisatie en zelfs één afdeling. Ze hadden het over een nieuwe collega die hun team kwam versterken. 'Een jonge, net afgestudeerde meid. Aardig, maar wel een tikkie verlegen'. En dan de neiging van collega nr. 3 om daar direct bovenop te duiken, om haar welkom te laten voelen, en niet eens iemand anders de kans geven om haar rond te leiden of met haar te praten: 'belachelijk!'
Dame nr. 1 vond het blijkbaar een idioot systeem en riep zelfs dat collega nr. 3 geen vrienden had en zo vrienden met de jonge meid probeerde te worden.

Het zette mij aan het denken. Is het niet altijd zo dat mensen die weinig vrienden hebben of geen, er meer voor openstaan dan? Op zich heel logisch dat ze dan zorgen dat ze er als de kippen bij zijn als er bijvoorbeeld een nieuwe collega bijkomt. Wat ook nog mogelijk is, is dat ze weten hoe het is om ergens (nieuw) te zijn en nog niemand goed te kennen en daarom direct toenadering zoeken.
Anyway; deze mensen moeten er ook gewoon zijn en ik vind dat ze topwerk verrichten. No offense.

Leuk hoe je in de winkel meer te weten komt over de psyche van de mens ook.. en een stukje marketing. Ik werk bij de Rituals, een luxe cosmeticawinkel met oa. parfum, gezichts- en lichaamsverzorging. Iedere klant loopt anders door de winkel, maar het keuzeproces, het daadwerkelijke aankoopgedrag, is gewéldig om te bestuderen.
Je hebt de vrouw/man die direct op haar doel afgaat: de vastekeuze vrouw/man. Ze kennen de producten en kopen steeds dezelfde geuren en producten terug. Dit gaat om een vastberaden type, waar soms weinig conversatie bij gewenst is.
Daar heel ver tegenover is de twijfel-je-rot-man/vrouw. Deze klant klampt zich als het ware aan me vast, zodat ik keuzes moet maken over hetgeen ze cadeau doen of zelf kopen! Als ik de neiging heb om ze even met rust te laten, storten ze een bak vragen over me uit, zodat ik écht niet weg kan. Wel lief.

Welnu; een andere studie. Ik ga weer aan mijn scriptie. De effecten van sponsoring op de eigen werknemers van de sponsoring. Ook interessant.

HP

Gisteravond in pathé Arena het genoegen gehad om het een-na-laatste deel van Harry Potter te aanschouwen. De zaal zat (bijna) stampensvol met vast ook net zulke Potterfans als dat ikzelf ben. Ik verslind de boeken en draai de films grijs. Heb ik zin in.
Doet me altijd erg denken aan 6-vwo en mijn lerares kunstgeschiedenis. Zij vertelde over het onstappen uit de realiteit en het wegdromen bij een fantasiewereld. Ik heb geen zin om deze kunststroming even te Googelen op naam, maar kan me herinneren dat deze direct na het Rationalisme kwam, na de Verlichting zeg maar. En zo voel ik mij nu als ik Harry Potter lees. Was ik maar een dreuzelheks op Zweinstein..

Dan zou ik een keer een liefdesdrank maken en kijken hoe diegene erop reageert. Oja en een geluksdrankje en dan álles die dag uitproberen. Ik zou mezelf leren om te veranderen in een vogel en bovendien zou ik iemand beheksen die dan al mijn huiswerk zou maken..

Maar nu even terug naar de ratio. Er moet vanavond een koopavond gedraaid worden, morgen hard aan de scriptie, zondag/maandag/dinsdag/woensdag aan de scriptie. Bah!

Joepie!

Ik vind dit een uitstekende reden om jullie om weer even de aandacht op mijzelf te vestigen. Ik heb namelijk net een dikke voldoende gekregen voor mijn thesisvoorstel! Joepie!

Dan rest mij nu... de rest van de scriptie te schrijven. And that ain't gonna be easy..
Feit is, dat ik naast mijn verplichting tot de uni, en mijn bijbaantje bij de Rituals, graag tijd spendeer aan het doen van 'leuke dingen'. Dus ik heb net even besloten dat mijn leuke-dingen-doe-tijd ingekort wordt met minimaal de helft.. en dan kijken hoe ver ik kom de aankomende twee weken!
Ohja en niet thuis schrijven.. de twee kittens hier vinden die uitgeprinte literatuur veels te interessant en laten me niet met rust en bovendien verzin ik dan allemaal excuses om maar niet te beginnen: de afwas, stofzuigen, bedenken hoe ik mijn kerstversieringen ga ophangen. etc.
Ik ben toch benieuwd; hoe pakken andere mensen dit aan?

Zó en nu ga ik vieren dat ik geen zielige studente ben die nog langer over haar studie ging doen dan al het geval was! Toch maar eens kijken waar ik de net-aangeschafte-kerst-garlain-met-van-die-stoffen-poppetjes ga ophangen!

De Start

De start.. waarvan eigenlijk?
Van een blog; dat is duidelijk. Maar waarom een blog? Vind ik dat ik een hoop te melden heb?
Uhmm.. Ja, eigenlijk wel.

Dat schijnt voldoende te zijn. Iets te melden te hebben. Dus daarom begin ik vandaag.
Laat ik me eens voorstellen:

Laura is mijn voornaam, Overwijk is mijn achternaam.
Ik studeer communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam.
Woon inmiddels niet meer in Amsterdam, ik ben zo'n student die voor haar vriend is teruggegaan naar haar roots. Ik hou wel stellig vol dat ik ooit nog eens terugga naar de/een stad. :)
Ohja, ik ben twee-en-twintig. (sinds september, maar ik heb het nog niet vaak moeten zeggen, dus ik denk steeds dat ik nog een-en-twintig).

Ik ben een student. Dat houdt in dat je, volgens een van mijn professoren (maar stiekem vind ik dat soms ook), tot de elite van de maatschappij behoort. Nu wil ik er wel bij zeggen dat ik, als elitair persoon, mij in mindere mate bezig hou met de eventuele spelfouten in mijn blog. Ohja en politiek weet mij ook alleen te boeien als er spannende figuren in optreden. OF als er beslissingen worden genomen die mij op persoonlijk vlak raken. (zoals het instellen van instellingscollegeld bij een tweede master).

Vanaf nu ga ik gewoon opschrijven wat mij bezighoudt. En dan alleen als ik vind dat jullie het ook mogen weten. Misschien morgen al wel. Of vanavond.

Want straks moet ik naar de universiteit (uni) om mijn thesisvoorstel te bespreken. (eindscriptie om mijn bachelor te behalen). Mijn thesisvoorstel was namelijk onvoldoende en daar schrok ik zelf nogal van. (ik als modelstudente heb nog maar 1 keertje in mijn studentenleven een onvoldoende behaald en was daar zo van geschrokken dat ik tot diep in de nacht heb geleerd voor mijn herkansing).
Dat betekent...
dat ik vanmiddag weet of ik nóg een half jaar vertraging heb of gewoon lekker door mag met mijn huidige onderwerp. Spannend!