Commerciële rotdag, dat Valentijn. Maar stel je eens voor dat je partner niet eens aan je denkt op die dag? Ja, of jullie moeten van tevoren hebben afgesproken dat jullie er écht niets aan doen... Dan vind je het misschien niet erg. Een andere reden kan ik niet verzinnen om als vrouw niet een knagend gevoel te ervaren als je partner het compleeet negeert. (partner klinkt suf, maar ik wil het hoofd niet breken (dit is een mooie he? pleonasme, tautologie?) voor de dames en heren die eventueel het andere geslacht prefereren).
Ik mag niet klagen. Ik ben ONTZETTEND verwend, alvast voor Valentijn. Wij hebben het namelijk te druk op de dag zelf. Ik mocht een Mi Moneda uitkiezen en een heerlijk etentje bij de Italiaan. De dames die ons echter hielpen bij de balie, waren nog in volle verwachting van wat hun liefdes zouden presteren. Een ketting hadden ze in ieder geval al...
Dat is het! Verwachtingen scheppen natuurlijk teleurstellingen als de verwachtingen te hoog blijken of totaal niet worden vervuld. Dat is ons probleem. Wij dames, verwachten misschien een beetje te veel of te voorbarig. Verwachtingen zitten ingebed in ons systeem, ons cultureel systeem zeg maar. Dat komt door de aannames die je hebt, wanneer je de wereld om je heen bekijkt/analyseert. (Hatch, 1993).
Helaas voor ons, die kun je niet zomaar uitschakelen. Je moet ermee leren leven, ook met de dag Valentijn.
Tip voor singles of onzekere relatietypes: Barricadeer je brievenbus, sluit jezelf op voor een dag in huis, zet je telefoon uit, trek warme sokken aan, installeer jezelf voor de televisie met een dvd-serie en laat de dag voorbij gaan zonder je er iets van aan te trekken. Zo hoef je niet alle verliefde kleffende stelletjes te zien die dag, komen er niet ongevraagd rozen van een of andere politieke partij je neus voorbij (wat een stom idee, die rozen. Alsof ik dan opeens wel op VVD zou stemmen!!) en kun je ongezien besluiten dat je niet de enige bent met een hekel aan Valentijn.
Laten we Lupercalia, ofwel Valentijn eens ervaren zoals ze dat vroeger deden. Singles melden zich aan voor morgen in een hele grote zaal (er zijn er nogal wat sinds het scheiden norm is geworden). Iedereen zet zijn briefje op een papiertje en stopt deze vervolgens in een grote kom. We doen het niet zoals de oude Romeinen dat deden, dat alleen de vrouwen hun naam in de kom moeten gooien, want dat sluit wederom mensen uit van deelname = stom. Vervolgens wordt de eerste naam geroepen, je noemt je geslacht van voorkeur en vervolgens wordt er net zolang een naam getrokken tot er een man/vrouw uit naar voren komt. Die gaan dan feesten en heel gelukkig worden.
Ik zit me helemaal te verkniezelen hier achter de laptop. Het idee maakt me zo gelukkig dat ik het misschien ooit wel ten uitvoer ga brengen. Als organisator dan. Mijn vriend heeft het immers nog een jaar overleefd. ;)
Vrouwen verwachten inderdaad misschien teveel van deze dag. Toch, aan de andere kant, er zijn veel vrouwen die het ook eens kunnen zijn met het feit dat het een dag is die uitsluitend is overgenomen door de commerciele voordelen die eraan vastplakken en waar je niet onder uit kunt. Het is leuk om verrast te worden, maar als je een partner hebt die het ieder jaar doet, dan is het ook geen verrassing meer. Je weet dat je iets krijgt, je weet alleen niet WAT je krijgt in de meeste gevallen. Het is leuker om iets te krijgen als je uberhaupt niet verwacht om iets te krijgen. Waarom is Valentijn nodig om je geliefde iets te geven?
BeantwoordenVerwijderenIk persoonlijk doe er niets aan, al heb ik het veel jaren ook wel gedaan. Toch, ik vind dat het veel leuker is om je partner iets te geven op bijvoorbeeld 23 maart of 6 september..de meest onverwachte dagen. Daarbij is alles op 14 februari 3 keer zo duur als op alle andere dagen van het aar waarop je iets leuks kunt kopen voor iemand waar je veel van houdt.
Mijn meest leuke valentijncadeau was ooit een compleet zelfgemaakte kaart, de meest teleurstellende was een overnachting in een hotel, waar de hotelkamer zo groot was als een blokkendoos, de wc werkelijk onder de douche stond wegend ruimtegebrek en de deur uit de toilet/doucheruimte was verwijderd, omdat deze niet open kon, gezien het bed in de weg stond. Een hotelkamer ter grootte van mijn keuken en jij weet hoe klein die is! Kortom, een bewijs dat een zelfgemaakt iets, iets dat echt uit het hart komt, veel belangrijker is dan een 'dure' verrassing die niet alleen voor de ontvanger een teleurstelling is, maar ook voor degene die er zijn laatste centjes aan uitgegeven heeft...
Een wijze les, zeker voor iedereen die zich schuldig voelt dat er dit jaar geen aardigheidje voor een partner in zit wegens geldgebrek (waar veel mensen mee te maken hebben); geef iets vanuit het hart, gemaakt vanuit je eigen creativiteit met je eigen handen en dingen die je zelf hebt uitgezocht uit je rommel-la wat mij betreft. Liefde en commercie liggen verder bij elkaar vandaan dan iedereen met Valentijn denkt.