Mensen die bloggen...?

zijn het leven aan het verfraaien, willen hun 'ei kwijt', zijn het soms oneens met bepaalde activiteiten, willen aandacht voor zichzelf, willen aandacht voor specifieke zaken in het leven, zoeken contact met soortgelijken of anderssoortigen of willen gewoon internet als geheel vullen met troep, rotzooi. Ik behoor tot de laatste categorie. Zeker vanwege het feit dat deze blog weer geheel in het teken zal staan van: mij!
Overigens wil ik iedereen waarschuwen. Mocht jij mij in het echt spreken/kennen en dat kan, want ik hecht meer waarde aan face-to-facecommunicatie dan digitale communicatie (nóg wel), dan kan het voorkomen dat jij jezelf in deze blog aantreft, al dan niet met naam en toenaam. Mocht je daar een ontzettende hekel aan hebben, dan ben je bij deze gewaarschuwd en zal je iedere zin met copyright uit moeten spreken. Heel naar voor jullie, lijkt me dat.
We leven immers in een risicomaatschappij en het leek me verstandig mij alvast in te dekken, alhoewel mensen uit de wereld van het recht vast met mij eens zijn dat ik daarover niet over voldoende verstand beschik en dat het veel beter kan dan alleen deze woorden. Maar toch: dit is mijn manier en ik neem er genoegen mee.

Ik zal jullie uitleggen waarom ik even bepaalde reacties van mensen uit mijn omgeving wil neerzetten, hier op deeze blog. Ik voelde me namelijk ontzettend belangrijk toen mensen over mijn blog, ook inhoudelijk!, gingen spreken. Het voelde héérlijk om in het centrum van belangstelling te staan.. alhoewel: mijn tante en oom van mijn moeders kant (dit wordt niet zo'n verhaal van: de moeder van de zus van de zwager van, hoor!) die vonden het vrij zielig voor Lars, mijn vriend, omdat zij een blog hadden geïnterpreteerd alsof ik zijn eten nooit goed genoeg vind! Hilarisch! Ik vind namelijk dat iedereen mijn blogs mag interpreteren zoals ze willen. Leuk he?
En gisteren was de vriend van Lars even mee naar huis. Hij, Bob, zei dat ook hij vond dat Hyves doodging, maar dat ik de enige in zijn omgeving was die dat beaamde. Het is wederom een kwestie van interpretatie, maar ik vond het ééénig dat we eens inhoudelijk op een blog in konden gaan. Dus misschien ga ik in de toekomst meer van dit soort kwesties, mits ze me bezighouden, aan de kaak stellen.
Ik denk eigenlijk de hele dag door dingen, maar ik hou ze erg vaak voor me en dan mag ik er van mezelf even niet meer aan denken. Ik heb namelijk nog niet uitgevonden hoe ik, op een ontspannen manier, kan bloggen met mijn mobiele telefoon. Dat zou wel opluchten namelijk. Dit is eigenlijk een digitaal dagboek, waarin ik de stiekeme dingen mooi niet neerzet!
Mensen die bloggen... zijn eigenlijk stiekemerds!