Ik ben dol op geld uitgeven.. zoals menig mens (of vrouw). Daarbij hoeven het niet altijd nuttige dingen te zijn. Een waar shopgevoel krijg ik van het shoppen van datgeen 'wat je echt niet kunt liggen voor die prijs' of 'waar je altijd al op hebt gehoopt te vinden' of nog beter: 'wat je leven net iets meer compleet maakt'. Ik heb die euforie al ervaren bij onder andere een wekker van Betty Boop (die ik na mijn leventje in Amsterdam vaarwel heb gezegd qua gebruik; ik kon dat ding niet eens instellen!), een waterverfschildering van een rode fiets in oranje Amsterdam op het Rembrandtplein (zo'n ding dat normaal alleen toeristen kopen en die nu steeds van z'n plakkertjes in het trappengat valt), die krijgt ook zeer binnenkort een enkeltje -nieuwe-met-een-knopje-te-starten-gemeente-vuil-container én nog een muts voor de koudere dagen, want daar kun je er niet genoeg van hebben.
Ik niet koopziek hoor, dat niet per se. Ik probeer hiermee eigenlijk aan te geven dat ik niet hoef te 'slagen' om toch heel gelukkig thuis te komen!
OOOH opeens herinner ik mij die tijgerprintpums van een paar jaar geleden. Ik MOEST ze hebben, leuk voor feestjes toch? Ze waren een dikke maat te klein en ik heb ze maar één keer één uurtje aangehad, tot Lars ze weggooide. Hihi!
Gisteren was ik naar Hoofddorp, want Lars wilde dolgraag nieuwe kleding en er brandde een Jack en Jones-giftcard in zijn zakken om uitgegeven te worden. Dus een bus, trein, en een bus verder belandden we middenin de kerstinkopen van vele mensen. Een gezellige drukte, waarbij iedereen zich verplicht voelt om niet gehaast en gestresst over te komen en een kerstspirit erop na te houden: vriendelijk doen dus. Ik ben soms gewoon niet vriendelijk. Ik zou nu het liefst terug schreeuwen tegen mijn buurman (die een alcoholist is en zich daarom niet in de hand heeft. Die nare gewoonte heeft hij vooral 's ochtends vroeg en als er bij ons visite is, lijkt wel :P). Ik schreeuw niet terug hoor, maar zou het wel willen doen: kerst of niet.
Maar ik wijk weer een beetje af van hetgeen ik jullie wil vertellen.
In Hoofddorp is sinds kort een Primark. Dit is een winkel waarvan een vriendin tegen mij zei: 'OOOH we MOETEN erheen, je kunt echt voor 50 euro 6 tassen vol kopen en het is echt leuke kleding. En tassen. En schoenen.' Gisteren ben ik erdoorheen gevlogen samen met Lars. Ik werd er heel erg ongelukkig van, want er was geen sprake van een mooie kerstspirit. Eerder van: 'als jij nu dit kledingstuk niet loslaat, dan ram ik je kop eraf''. Vrouwen he?
Ik besloot: Primark is niets voor mij. Niet alleen vanwege de spirit die er zou moeten zijn, maar meer ook omdat er inmiddels busexcursies naartoe zijn en daardoor heel het binnen- en buitenland (dus drukk) daar rondloopt. Ik heb er samen met Lars om kunnen lachen hoor. Wel achteraf pas, toen we op het station al die kibbelende vrouwen en meisjes en Polenmannen zagen lopen met die bekende tassen van Primark. Minstens 2 of 1 goed volgepropte. Ik werd pas gelukkig van dit aanschouwen, omdat ikzelf niet met zo'n tas liep.
Lars was ook heel gelukkig. Hij besloot wel dat Jack en Jones eigenlijk geen leuke winkel meer is. Chasin is nu helemaal cool, of hoe ze dat tegenwoordig op het MBO noemen. (Hij komt steeds thuis met nieuwe dingen: wat betekent whoop whoop?). Dus drie tassen verder gaan wij een topkerst tegemoet! (Geen enkele tas voor mij overigens, ik had eergisteren al een shoptic, want 'alles was toch in de sale').
Geen opmerkingen:
Een reactie posten