Welkom/ Bienvenue/ Bon Bini

Hallo nieuwsgierige lezer.

Ik ben Laura en ik schrijf voor mijn plezier op deze pagina's. Zo blijf je niet alleen geupdate wat betreft mijn vreemde hersenspinsels, maar word je wellicht ook uitgedaagd om na te denken over je eigen.. leven? Reacties altijd welkom.
Groetjes!


dinsdag 4 januari 2011

Wachten

Net als ieder mens, moet ik veel wachten.
Zo stond ik van het weekend nog een half uur bij de chinees te wachten. Ook stond ik gisteren een kwartier op de bus te wachten. Gisteren aten we weer die Chinees, maar dan de restjes en was ik drie minuten op de magnetron aan het wachten.
Maar het langst wacht ik toch wel op mijn studieresultaten. Vanaf het moment dat ik het inlever, bedenk ik me: 'nu kan ik er toch al niets meer aan doen, het is een kwestie van wachten', maar dat zeg ik alleen maar om het wachten minder erg te laten lijken. In werkelijkheid zit je de weken erna in spanning tot je ook maar iets verneemt van de betreffende professor. In dit geval wacht ik al meer dan drie weken!!!! op het resultaat van mijn eindscriptie. Laat dat ook nog eens bepalend zijn voor mijn diploma. Je begrijpt het: een dodelijke combinatie ditmaal.

Ik ben het wachten nu wel een beetje beu, maar ik ben niet het type om anderen daarmee tot last te zijn. Ik ben geen student die Twitter of Facebook als communicatiekanaal gebruikt om eens lekker mijn ergenissen voor een groot publiek te lezen te maken. (is dit een normale zin?). Ook wil ik de mensen om mij heen (omgeving- face-to-face) er niet mee belasten. Aangezien dit blog soms wel een dagboek lijkt, vind ik de mogelijkheid heerlijk om dat hier eens neer te zetten. Het is totaal niet bedoeld om mijn professor op te jagen. Ik wil het liefst (je préfere i.p.v. je veux) dat hij mijn scriptie met volledige aandacht nakijkt, maar laat die kwaliteitscommissie dan het liefst OPSCHIETEN. :)

Weet je wat grappig is? Kijken hoe anderen mensen niet weten hoe ze met wachten om moeten gaan. Net als ik overigens. Bij die chinees bijvoorbeeld stonden we met minimaal achttien man in een kamer van 2 bij 3. Geen pretje dus, aangezien je elkaar niet kunt vermijden. Je draait om elkaar heen als Chinese slangen. Ten eerste om je bestelling te doen. Ten tweede om een zitplaats te bemachtigen en ten derde om (als het nummer wordt omgeroepen) nog kenbaar te maken dat het JOUW eten is en je vervolgens door de mensenmassa een weg moet banen om dat ook nog eens te pakken zien te krijgen.
Ik gooi met werkwoorden vandaag. Ik ben op dreef (geweest, geworden).

Oeh spannend, mijn mobiel flipt, omdat hij mijn e-mail niet meer kan openen nu ik al mijn wachtwoorden heb aangepast. Dit was het voor vandaag. Mocht ik mijn resultaat eindelijk eens binnen krijgen, horen jullie dat heus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten