Studeren (even serieus)

Voorheen stond studeren nog wel eens gelijk aan feesten, gezelligheid, kletsen met koffie voor het college begint, daarna de stad nog even in, af en toe een boek doorlezen, aantekeningen leren en tenslotte het tentamen maken. Offcourse waren er toen ook stressmomenten. Die kwamen echter voort uit het onvermogen om alle stof van de afgelopen semesters te lezen, samen te vatten en te leren binnen een paar dagen. Dat was afzien, dacht ik.
Studeren staat tegenwoordig gelijk aan lezen, leren, bediscussiëren, nadenken, consensus bereiken, lezen, presenterenm stress en kwaliteit. Want dat vind ik wel echt: met een master ben je pas écht aan het studeren. Daar moet je de tijd voor nemen. Je even isoleren van de rest van je omgeving en stakeholders. :) (dat zijn belanghebbenden). Is dit egoïsme? Wellicht. Is het verstandig? Absoluut.
Ik voel me dan ook als een kip in het water. (heeerlijk om uitdrukkingen op de verkeerde manier in te zetten).

Ik suggereer niet dat de mensen die stoppen na de bachelor onverstandig zijn. Niet per se. Ik adviseer hen wel te overwegen om een jaar sabbatical te nemen en verdieping te zoeken in een master. Stress opzoeken, sfeer opsnuiven en kennis vergaren. Ga ik te ver? Wellicht. Voelt dit fijn? Absoluut. :)

Geen idee waarom ik deze blog aan het typen ben. Waarom maak ik dit bericht openbaar? Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet bij heb nagedacht ditmaal. Volledig inspiratieloos tikte ik blogspot.com in en heb ik even gestaard naar het kleine typdingetje voor me. Ik heb namelijk sinds dit weekend zo'n minilaptop. Geweldig toch! Ik wilde hem zo graag fulltime uitproberen. Vandaar dat ik gewoon ben gaan typen...
Toen heb ik getypt wat er in me opkwam. Op het moment ben ik gewoon een beetje vol van de studie!

Vinden jullie dit interessant om te lezen? Goede vraag. Moet een blog interessant zijn om te lezen? Kan het ook gewoon als dagboek worden gebruikt? Persoonlijk vind ik, dat als je het niet wilt lezen, je dat niet hoeft. Gewoon, omdat het kan. (Irritante zin, dit schijnt 'in' te zijn, volgens mijn vriend. Waar komt dit vandaan? Is het intertekstualiteit?). En daarmee besluit ik, tot de volgende keer!